kimseye güvenememek

kazık yiyenleri gördükçe kimseye güvenmemeye başladım. benim de kazıklanmışlığım var ama ana sebep ilk cümlemdeki gibidir.

aşık olduğum insana bile güvenemiyorum. güvenmek istiyorum ama güvenemiyorum, hastalık gibi. aq böyle işin:(

yaşatılanlardan ötürü

hani o ilk an diyosun ki "bir daha kimseye güvenmicem" sanıyosun ki en büyük kafa rahatlığı o, sanıyosun ki kimseye güvenmezsem huzur bulurum kimse üzemez beni. ama çok geçmeden anlıyosun o iş öyle değil. hala üzülüyosun, yalnızlaşıyosun.yaşayamıyosun ki. yaşayamıyosun. o güvensizlik o herkeste bi yalan bi açık arama seni günden güne tüketiyo. ne güvenerek yaşayabiliyosun ne güvenmeden.

annenden babandan tut sevdiğin adama kadar kimseye güvenememek. bir çeşit paranoya. bitmiyor. içim içimi yiyerek büyür.

yeni biriyle tanıştığımda güvenin zamanla oluşabilecek bir şey olduğunu söylerim hep. ki öyle de olur. bir iki kere görüp zaman geçirmediğim birisine güvenemem mesela.

18 senelik annemle babam bile bana artık eskisi kadar güven vermiyor.bizleri bu raddeye ise hayat getiriyor.

ya mesela benim kimseye güvenememe sebebim babam,bilmiyorum belki herkese göre öyledir ama benim için bu evlilik denen şey bir kere olmalı.mesela annem zamanında babama güvenmiş evlenmiş ama babam gözümün önünde dahi annemi döverdi,şimdi onlar boşanalı 10 sene oluyor annem daha yeni yeni anlatıyor görmediklerimi duymadıklarımı.abi artık erkek kız farketmiyor kimseye güvenemiyorum sanki herkes ihanet edicek canımı yakıcakmış gibi geliyor çok kötü gerçekten kafayı yiyorsunuz ya

her hangi birine tam anlamıyla güvenmek çok saçma zaten bence olması gereken bu. tabikide paranoya seviyesinde olmamalı ancak fazla güven suistimale mahkumdur diyorum ben.

bana elini uzatanın kolunu kopartırım çünkü var bir menfaat zamanla şekilleniyorsun, zamanla

insanlar sizi söylediğinize göre sınıflandırmaya hazırken, benim gibi düşünmüyorsa şuna bir tekme de ben atayım gibisinden tetikteyken birilerine güvenmek dünyanın en aptal eylemi olur. bu dünya güven denen kavram için fazlasıyla yaşlandı, keza üzerinde yaşayanlar da o denli kaşarlaştı. güven diye bir şey yok, çıkar onu aklından. bana ben olduğumdan ötürü değer veren tek şey öldükten sonra içine gireceğim toprak. gerisi yalan dolan, kefeni mezar taşı bile eskisi gibi değil artık sınıf sınıf, şekil şekil, tür tür. toprak, kara toprak oldu bitti. bir tek buna güveniyorum dünya üzerinde, geri kalan sınıflandırmaların, belli bir görüşe tabi tutanların da canı cehenneme. edit; yazım yanlışı

insana verilmiş en büyük lanet. genelde sırtı döndüğün an seni kevgire çeviren insanımsılar yüzünden bu lanete düşülür. kimseyle konuşmak tanışmak istemezsin. kalabalık ortamlarda kulaklarını tilki gibi diker, insanların bakışlarını takip eder hale gelirsin. çok zor çok.

mantıklı bir karar.

en kötü şey bu değil. mesela bakınız gerizekalı ben herkese sorgusuz sualsiz güvenebilen bir yapıya sahibim,bir insanın benim arkamdan iş çevirdiğini gözümle görsem inanmam o derece malım yani.ve hemen affetme gibi iğrenç bir huyum da var adamın biri gelse hayatımı ..... yine de affediyorum ya bi illet gibi yapıştı üstüme bu huylar ya

bir insanın kaybettiği güveninizi bir başkasının kazanmasını bekleyerek insanlara haksızlık edersiniz. kendinize gelin.

sizi çok daha güçlü yapmayacak olan eylemdir. yalnızlıktır. çünkü birine güvenmek gerek. şu hayatta biri olmak gerek en azından biri için. (bkz: incir reçeli 2)

babamıza güvendik, anamızı s*kti. kimseye güvenmem arkadaşım çok klişe olucak ama vallahi kime güvendiysem bi bokluk çıktı

hayatta en güvendiğim insana duyduğum bu kırgınlık, adeta bütün insanlara dağılmıştı; çünkü o benim için bütün insanlığın timsaliydi.

karşımdaki kişi beni güven konusunda ne kadar telkin etse de asla tam olarak güvenemiyorum kimseye nasıl bir bilinç altı yaptisaniz bende güven %100 olmuyor hayatta güvenilecek 3 şey ana baba ve bekar erkek kardeş

herkese öyle gelir der bu devirde kimseye güven olmaz ama en ufak güven verene hayallerin yıkılana kadar bağlanırsın çağımızın en büyük sıkıntılarından da biri ayrıca

insanlara güvenmeyi bırakmanın en etkili kendini koruma mekanizması olduğunu öğrendim ve bıraktım. şüphe tek gerçektir.

ya diyorum ki diğer insanların hatalarını bunlara yüklemeyeyim ön yargılı olmayayım ama yok olmuyor her seferinde mi hayal kırıklığına uğrar insan

zamanında güvenmiştir güveni boşa çıkmıştır o yüzden de daha kimseye güvenmez

bir dize yüzünden bütün şiiri çöpe atmak.

hayatım boyunca zorluk çektiğim bir eylem

bu yaşıma kadar (27 yaş) aldattım aldatıldım , terk ettim terk edildim, kandırıldım kandırdım liste uzarda gider insani denecek tüm olayaları yasadim mutlulugun da kederi de sınırlarda yasadım.. lakin gecen ay yasadıgım olaydan bahsetmek istiyorum bu denli canımı yakan kahreden bir olay daha hatırlamıyorum. (belkide yakın birisinin ölümüne yakın) 20 senelik kardesim dedigim her seyimi paylastigim beni benden iyi taniyan bir yavsagin bana yasattiklari... her hafta oldugu gibi o haftada tayfayi toplamisiz hep beraber bir seyler icip guzel vakit gecirecegiz. toplu bir sekilde rakı masasina oturmusuz kafalar hafif cakir sohbet keyifli.bir kiz arkadasimiz ilerleyen saatlerde kalkacagini soyluyor bende ona arabasina kadar eslik ediyorum. masaya geldigimde ortalik biraz gergin yalandan bir iki muhabbet donmeye calisiyor geciatiiyor herkes. fazla detaya girmeye gerek yok ben o masadan kalkinca bu kardes dedigimiz yavsak benim kizkardesime ilani ask etmis kizcagiz universiteden tatile gelmis yanimizda olsun abileri sahip cikiyor diye dusunuyoruz bizim gavatin yaptigina bak hele ula kizi yilda 1 hafta 10 gun ya goruyor yada gormuyor. kiz sana abi diyor arada ki yas farkinida gectim en yakin arkadasini kardesi lan o.hadi onuda gectim bu yavsak daha 1 ay once manitasindan ayrildi ve halihazirda takildigi bir hatun var.. olayin ozeti siz siz olun kimseye cok guvenmeyin. ertesi gun bende safsalak gibi keyfi yok bu cocugun bi derdini ogreneyim diye ariyorum laf salatasi yapiyor benide cagiriyor gel kardesim kahve icelim diye. o anda kizkardesim herseyi soyledi abi aptal yerine koyulmani istemiyorum diye. gittim gece yuzlesmeye inkar etmesini bwkledim senin kardesin benim kardesim boyle bir sy nasil dusnursun diye ustume yurumesini istedim.. ama savunmasi hataydi kardesim sen benim kardesimsin oldu. bende tek kelime etmeden dondum gittim helallik istiyormus sana verdigim onca yilin ictigimiz yedigimiz onca seyin agladigimiz guldugumuz onca zamanlar hepsi teker teker haram zikkim olsun yaziklar olsun sana..

kardeşim dediğim dostum dediğim beni anlayan derdimizi sevincimizi paylaştığımız gerektiğinde paramızı bölüştüğüm kişinin beni sırtımdan vurmasıyla bitti kardeş bitti kardeşlik dostluk güven herşey bitti.. size bir hikayecik anlatayım gençler " vakti zamanında bir adamın yılan bir dostu varmış adamın başı ne zaman başı sıkışsa dara düşse köyün dışına yılanın olduğu kuyunun başına gelir bekler yılan kuyudan ağzından altınla çıkar adamın önüne bırakırmış altını adam altını alıp derdini sıkıntısını giderirmiş gel zaman git zaman adam hastalanmış yataklara düşmüş işiyle gücüyle alakadar olamadığından parası da kalmamış oğlunu çağırmış yanına kuyunun yerini tarif etmiş ve iyice tembihlemiş bak evladım kuyunun başında bekle yılan senin önüne altın bırakacak kesinlikle yılana dokunma sadece altını al ve gel oğlu tamam deyip yola koyulmuş kuyunun başına gelmiş beklemiş yılan kuyudan çıkmış çocuğun önüne altını bırakmış geri dönüp giderken çocuğun aklına demek ki bu kuyu altın dolu bu yılanı öldürürsem bütün altınları alırım diye düşünerek yılana bir taş fırlatmış yılanın kuyruğu kopmuş yılan o can havliyle çocuğun üzerine atlayıp sokup zehirlemiş çocuğu haliyle çocuk ölmüş yılanda kuyusuna geri dönmüş çocuğun ölüsünü bulup köye getirmişler adam bir süre sonra iyileşince kuyunun başına gelmiş tekrar yılan çıkmış kuyudan ama ağzında altın olmadan adam yılana geçmişi unutalım eskisi gibi dost olalım demiş yılan ' sen de bu evlat acısı bende de bu kuyruk acısı olduktan sonra biz bir daha dost olamayız demiş ' .. velhasılı kelam artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak!

sürekli iyi niyetimi sömüren ve iyi niyeti sömürülen kişiler gördüğümden dolayı, kendimi korumak adına yaptığım şey.

öyle bir kazık yemişsindir ki,herkesin öyle yapacağını düşünürsün.güvenmek istersin ama korkarsın.o acıyı bir daha yasamak istemezsin.

bir kişinin hatasını kimseye mal etmeye gerek yok dostlarım. kasadaki bi elma çürük çıktı diye hepsini çöpe atamazsın. herkes bi şansı hak eder. aptal yerine konulup konulmamak ise tamamen senin elinde başkalarının değil.

açılın ben güvenlik görevlisiyim! bana güvenebilirsiniz.

"artık kendime bile güvenmiyorum" dedikten sonra arkadaşınla dedikodu yapmak.

yaptığım için hiç pişman olmayacağımı düşündüğüm doğru hareket. çünkü insanlar güveni hak etmeyen ve her an sizi sırtınızdan vurabilecek kapasiteye sahip şeref yoksunu yaratıklar. güvenecekseniz ailenize güven başka da hiç kimseye güvenmeyin.

güvenmeyin arkadaşlar kimseye güvenmeyin! sizinle oturuyorlar yiyip içip bir güzel de sırlarını alıp gidiyorlar. sonra aynı şeyi başkalarına yapıyorlar orada seni eleştiriyorlar, yargılıyorlar sonra hicbir sey olmamış gibi geliyorlar sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlar. kamu spotu: güvenmek sağlığa zararlıdır.

aga yediğim kazıklardan sonra defalarca bu kararı alıdım(geçenlerde yine aldım :/ ) bir süre götürüyorum sonra tamam ulan bu sefer sıkıntı olmaz diyorum sağolsunlar hep ters köşe yaptılar..

"sular altında kalmış insana güvenim"

her seferinde artık kimseye güvenmicem diyorum 5 6 ay geçiyor biri çıkıyor karşıma bu insana güvenebilirim diğerleri gibi değil diyorum ve sonuç dırırırım hüsran bir darbe daha, kabedeki şeytan duvarı gibi oldum gelen geçen taşlıyor kardeşim bu nedir

böyle kimseye güvenmiyorum. yok insanlar şöyle kötü yok böyle kötü diyen birisi değilim ama nedense az önce birisinin verdiği suyun zehirli olup olmadığını anlamak için mini bir sızdırmazlık testi yaptım. (bkz: ben malım)

bunu bir yıl içinde 7-8 kere kazık yedikten sonra gerçekleştirmeye başladım. hani kasada bir çürük var diğerleri sağlamdır mantığı vardır ya o tam tersi oldu. sağlam dediğimiz çürük, çürük dediğimiz sağlam çıktı. tek sağlam varmış meğer. çürük dediklerimize güvenmeye çalıştıkça uzaklaştılar, bıraktılar. ben ne olduğunu anlamadan zaten olan biten olmuştu. ve o zamandan tek bir insana koşulsuz şartsız güvenemedim. çünkü güvendikten sonra bir kez düşersem, düştüğümü gören başka bir tabirle "leşimizi bekleyen kargalar ve akbabalar" bir tekmede ben vurayım yarışına girecek. bunlarda gene yakın dediğimiz günümüzü geçirdiğimiz insanlar olacak. ha bir şey oldu da mı bu duruma geldi diye soranlar olursa hiçbir şey olmadı, sadece fazla saftım o ara.

birine çok güvenmenin bedeli bidaha kimseye güvenememektir

hyper arkadaş sağolsun bir kez daha güvenemedik... Silmiş bir de

Çağın -haklı olarak- en büyük sorunu

İyi niyeti suistimal etmektir. Aslında sana çok agresif gelen insan özünde çok iyi biridir ama artık o iyi niyet suistimal edilmekten o insan adeta cam kırığı gibi oluyor. Kimileri de varki, ne kadar kırılırsa kırılsın veya ne kadar dikenli yolda yürürse yürüsün o insanın gönlü hep yüce kalıyor. Kendi yarasına aldırış etmeden başkasının yarasını kapatmaya çalışan insanlar hep var olsunlar. Tabi birde gururundan hiç ödün vermeyen dümdüz yürüyenler var ama şu bilinmelidir ki gururun fazlası zarardır.

yanlış insanlarla karşılaştıktan sonra kendimizi korumak adına sığındığımız bir kalıp bu. karşıdaki insan bu güveni kırdığı için mi yoksa buna izin verdiğiniz için mi böyle düşünüyorsunuz buna karar verilmeli diye düşünüyorum. hepimiz yanlış insanlarla karşılaşıyoruz hepimiz birilerine güveniyoruz bazen yanlış kişiler de olsalar ama ben olaya bu kadar karamsar bakmak istemiyorum. her zaman illa ki güvenebileceğimiz birileri var hayatta belki de gözümüzdeki perdeyi kaldırıp bizim o kişiyi ya da kişileri seçmemiz gerekiyor, bize gelmesini beklemek yerine.

yerine göre olması gereken. fakat güvenememekten ziyade güvenmemeniz gerekir. birilerine güvenmek için uğraş vermeyin zamanla inşa edilmesi gerekir güvenin. uğraşarak elde ettiğiniz olgu da güven değildir zaten ancak güvenme korkusu duyan fakat aynı zamanda bu ihtiyacı güden bir kişiliği tatmin etme çabasıdır.

çünkü en güvendiklerimiz öğretir bir daha güvenmemeyi.